nothing

nothing

nothing

nothing
نظرات 4 + ارسال نظر
مریم پنج‌شنبه 22 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 06:15 ب.ظ

هه!! باقی مانده لحظاتمان زیر پاهای فلزی نیمکت جا مانده

مریم پنج‌شنبه 29 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 09:50 ق.ظ

الان از مزدک پرسیدم بذار از تو هم بپرسم که اصولن چرا عکاس ها تنبل تر از شاعر ها هستند؟:)))
عکس نگیری یک وقت /ریا میشه

البته کار زیاد رو نمی تونم به عنوان مانع عکاسی کتمان کنم . اما همیشه اینجور نیست که شما یک عکس رو انتخاب کنی باید تصویر هم با شما همراه بشه و زمانش که برسه مثل شعر خودش می آد . البته عکاس پرکار زیاد داریم و همچنین عکاس های مثل من :)) َ اما فارغ از هر نوع توضیح و تفسیر می توانم درمورد خودم بگم که از من خیلی انرژی می ره تا یک عکس رو بتونم به نمایش بگذارم حتی موقعی که به نظر خیلی ساده می آد و زیاد به نظر قوی نمیرسه اما برای شخص خودم حامل یک حرفی هست حتی اگه تو گفتنش ضعیف عمل کنم . امیدوارم یک کم بیشتر انرژی داشته باشم بتونم کار هام رو پیگیری کنم چون امسال واقعاْ خیلی انرژی و وقت به اجبار تو زمینه های دیگه گذاشتم :)

samin یکشنبه 2 اسفند‌ماه سال 1388 ساعت 11:01 ب.ظ

ye sandali bud ke unam az ma gerefty

مزدک پنج‌شنبه 27 اسفند‌ماه سال 1388 ساعت 05:59 ب.ظ

ز من خیلی انرژی می ره تا یک عکس رو بتونم به نمایش بگذارم حتی موقعی که به نظر خیلی ساده می آد و زیاد به نظر قوی نمیرسه.................................................................
موافقم...
تصویر حس خفگی القا می کنه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد